Kjánalegar pælingar

6.10.2008 | 22:14

Sá hlær best sem ......

Einu sinni var gömul kona, sterk í trúnni, sem gekk í gegnum erfiða tíma. Hún var bænheit og lofaði sinn guð á hverjum degi.
Eitt sinn þegar matarleysið hafði hrjáð hana of lengi lagðist hún á bæn og bað guð um að bjarga sér um smá síðubita og mjölpoka, hún væri svo hræðilega svöng.

Illkvittni, og jafnframt ríkasti maðurinn í þorpinu átti leið framhjá koti kerlingar og heyrði bænataut gömlu konunnar og skaut niður hugmynd í kollinn á honum að hrekkja nú gömlu smá. Fór hann og keypti síðubita og mjölpoka og lét góssið síga niður um strompinn.

Lá hann svo á hleri og beið. Þegar sú gamla uppgötvaði herlegheitin í arni sínum hrópaði hún upp yfir sig og lofaði Drottinn í bak og fyrir. Hljóp síðan niður að torgi þorpsins og leyfði öllum sem heyra vildu um sendinguna frá guði.

Þá hljóp sá illkvittni fram og hlakkaði í honum þegar hann greindi þorpsbúum , og gömlu konunni frá því að það hefði verið hann, en ekki guð sem lét kjetið og mjölið síga niður í arinstæðið.

Svo hló hann hátt að einfeldni konunnar og allir þorpsbúar með. Gamla konan snéri sér hægt við, leit yfir mannskapinn og sagði:

Má vera að Skrattinn hafi verið sendillinn... en það var samt guð sem gaf.

Flokkur: Bloggar | Facebook

Athugasemdir

GÓÐUR!!!

Þórhildur Daðadóttir, 6.10.2008 kl. 23:03

Hahaha .. jújú.. satt er það að Guð hefur sínar leiðir til að bænheyra hvern og þann sem til hans leitar. Þarna notaði hann skrattakollinn sannarlega til að uppfylla ósk bænheitu konunnar .. góður brandari en samt með heilmikla speki ef maður pælir í því. Knús á þig lambakjötið mitt og hafðu ljúfa viku framundan!